Skip to content

Meditant amb “Viaje a Ixtlan” de C. Castaneda

Viatge a Ixtlan. Presentació

En el seu llibre “Viaje a Itxlán”, Carlos Castaneda agrupa els ensenyaments del seu mestre en diversos temes, útils per a orientar el nostre creixement interior, al marge de la forma cultural i l’estil literari utilitzats per l’autor. Durant un curs, el llibre ha estat matèria de reflexió per un grup de treball, alternant sessions de diàleg i altres de meditació personal sobre fragments i temes del llibre.   Oferim en aquest apartat de pràctiques les 12 propostes de meditació que es van dur a terme durant el curs. A tall orientatiu, cada una d’elles està pensada per a sessions…

Llegir més

1ª pràctica Viatge a Ixtlan

1.    A partir de: Viaje a Ixtlan, capítols 2-3   Recalcó que si en verdad quería aprender, debía remodelar la mayor parte de mi conducta. - Te tomas demasiado en serio. Te das demasiada importancia. ¡Eso hay que cambiarlo! Te sientes lo más importante, y eso te da pretexto para molestarte con todo. (V.I.,45) Mientras te sientas lo más importante del mundo, no puedes apreciar en verdad el mundo que te rodea. Eres como un caballo con anteojeras: nada más te ves tú mismo, ajeno a todo lo demás. (V.I., 47)   La major part del temps no sóc conscient…

Llegir més

2ª Pràctica Viatge a Ixtlan

2. A partir de: Viaje a Ixtlan, capítols 2-3 -¿Cómo puedo saber quién soy, cuando soy todo esto? –dijo barriendo el entorno con un gesto de su cabeza. (V.I. 36) […] tu problema es que eres demasiado cierto, tus empresas son demasiado ciertas; tus humores son demasiado ciertos. No tomes las cosas por hechas. […] Cuando nada es cierto nos mantenemos alertas, de puntillas todo el tiempo. Es más emocionante no saber detrás de qué matorral se esconde la liebre, que portarnos como si conociéramos todo.   (V.I. 37, 40)   La primera frase, m’ha fet pensar en un text de…

Llegir més

3ª Pràctica Viatge a Ixtlan

3. A partir de: Viaje a Ixtlan, capítol 4   La muerte siempre te estará vigilando, hasta el día en que te toque (61) ¿Cómo puede uno darse tanta importancia sabiendo que la muerte nos está acechando? Cuando estés impaciente (…) pide consejo a tu muerte. Una inmensa cantidad de mezquindad se pierde con sólo que tu muerte te haga un gesto, o alcances a echarle un vistazo, o nada más con que tengas la sensación de que tu compañera está allí vigilándote. (62) La muerte es la única consejera sabia que tenemos. Cada vez que sientas que todo te…

Llegir més

4ª Pràctica Viatge a Ixtlan

4. (A partir de: Viaje a Ixtlan, capítols 5-6)   Cuando te enojas siempre te crees en lo justo, ¿verdad? (72) Piensa en tu muerte. Puede tocarte en cualquier momento, así que de veras no tienes tiempo para pensamientos y humores de cagada. Ninguno de nosotros tiene tiempo para eso. (68) Te sientes inmortal, y las decisiones de un inmortal pueden cancelarse o lamentarse o dudarse. En un mundo donde la muerte es el cazador, no hay tiempo para lamentos ni dudas, amigo mío. Sólo hay tiempo para decisiones. (70) Lamentos. Te has lamentado toda tu vida porque nunca te…

Llegir més

5ª Pràctica Viatge a Ixtlan

5. A partir de: Viaje a Ixtlan, capítols 6-7   Ser inaccesible significa tocar lo menos posible el mundo que te rodea. No comes cinco perdices; comes una. No usas ni exprimes a la gente hasta dejarla en nada, y menos a la gente que amas. Ponerte fuera del alcance significa que evitas agotarte a ti mismo y a los otros. Ponerse fuera del alcance no significa ocultarse, sino ser inaccesible. En un tiempo de mi vida yo, igual que tú, me ponía en medio del camino una y otra vez hasta que no quedaba nada de mí, excepto si…

Llegir més

6ª Pràctica Viatge a Ixtlan

6. A partir de: Viaje a Ixtlan, capítols 8-9 Un cazador digno de serlo no tiene rutinas. No es de ningún modo como los animales que persigue, fijos en rutinas pesadas y en caprichos previsibles. Es libre, fluido, imprevisible. (114) Un cazador no sólo debe conocer los hábitos de su presa (…) Debe vivir como cazador para sacar lo máximo de su vida. (119)   En el capítol s’entrellacen dos nivells de “rutina”: la repetició d’hàbits superficials i la identificació amb una determinada forma de ser (i amb els seus hàbits i costums). Des de l’instant de néixer, poc a…

Llegir més

7ª Pràctica Viatge a Ixtlan

 7.  (A partir de: Viaje a Ixtlan, cap. 10 i 1) El soñar es real para un guerrero porque allí puede actuar con deliberación, puede escoger y rechazar; puede elegir, entre una variedad de cosas, aquellas que llevan al poder, y luego puede manejarlas y usarlas […] En el soñar tienes poder, puedes cambiar las cosas; puedes descubrir incontables hechos ocultos, puedes controlar lo que quieras. […] Mientras que en un sueño común y corriente no puedes actuar con deliberación. (136)  El soñar es real cuando uno ha logrado poner todo en foco. (145)   Farem servir el recurs d’“ensoñar”…

Llegir més

8ª Pràctica Viatge a Ixtlan

8. (A partir de: Viaje a Ixtlan, c.12: Una batalla de poder)   Hay mundos sobre mundos, aquí mismo frente a nosotros. (190)  No te esfuerces queriendo resolverlo todo. El mundo es un misterio. Esto, lo que estás mirando, no es todo lo que hay. El mundo es inacabable. Cuando estás buscando la respuesta, lo único que haces en realidad es tratar de volver familiar el mundo. (192) Un cazador de poder vigila todo. Y cada cosa le dice algún secreto. (188)   1.  Donem un cop d’ull al dia d’avui. En algun moment hem viscut el dia  (la vida,…

Llegir més

9ª Pràctica Viatge a Ixtlan

9. A partir de: Viaje a Ixtlan, cap. 14-15 (necessitarem tenir una pedreta a mà)   1. recollir l’atenció. Observem la respiració, la resseguim, ens en fem conscients.   2. Agafar una pedra, tenir-la entre les mans, notar els seu pes, la seva textura, la seva temperatura; contemplar-ne la forma, el color...    Ÿ D’on ve? Des de quan? ...Què compartim amb la pedra?  Què m’ajuda a        comprendre? Ens mantenim amb l’atenció ben oberta a la pedra, a la seva existència. Si ens dispersem, tornem a estirar algun fil que ens ajudi a donar tot el protagonisme a la…

Llegir més

10ª Pràctica Viatge a Ixtlan

10. (A partir de: Viaje a Ixtlan, c. 16-17)   Todo lo que hacemos es, en cierto sentido, un simple disfraz. (291) Crees conocer mucho el mundo, pero ¿conoces? ¿Conoces en verdad? Sólo has visto las acciones de la gente. Tus experiencias se limitan únicamente a lo que la gente te ha hecho o le ha hecho a otros. No sabes nada de este misterioso mundo desconocido. (299) Prenderte en cualquier ‘hacer’ es una pérdida de tiempo, porque lo único real es el ser que hay en ti y que va a morir. Llegar a ese ser, al ser que…

Llegir més

11ª Pràctica Viatge a Ixtlan

11. (A partir de: Viaje a Ixtlan, c. 18-20)   - El arte del guerrero es equilibrar el terror de ser hombre con el prodigio de ser hombre. (365)   El terror: el pes de les incapacitats, pors, limitacions... El prodigi: poder viure sota l’impacte de la fragilitat de tot plegat, la fragilitat, la meravella, el prodigi de l’existència...                        --> Assaborir-ho. Fer-ho créixer, alimentar aquest “sentir”... Com? Alimentar el convenciment; la comprensió del que ens hi juguem. Alimentar la vivència de la diferència entre passar la vida “matant el temps” o viure assaborint la presència de cada moment:   Mi…

Llegir més

12ª Pràctica Viatge a Ixtlan

12. (Viaje a Ixtlan, síntesi)    O ens avorrim amb el món, o ens en queixem, o ‘anem fent’…  Mi interés ha sido convencerte de que debes hacerte responsable por estar aquí, en este maravilloso mundo, en este maravilloso tiempo. Quise convencerte de que has de aprender a hacer que cada acto cuente, pues vas a estar aquí sólo un rato corto, de hecho, muy corto para presenciar todas las maravillas que existen. (122) Canviar d’actitud ja és un pas immens. Un pas resultat de que siguem capaços de “caçar-nos”, de caçar el nostre “conformisme” i de transformar-lo en actitud…

Llegir més
Back To Top